Vrij simpel
Op tien, tien, tweeduizend tien
hield mijn vader het voor gezien
hij keek me aan
ik knikte: "Het is goed Pa. Je kan gaan."
En met rust in zijn ogen hield hij op met bestaan.
Koffie.
Als jezelf staat op de schouder van reuzen…
Het zal herkenbaar zijn.
Ik mis hem nog elke dag.
Heb vrede Pa,
Ik heb je mogen dragen
verzorgen en mogen douchen
Voor het laatst zingen in het Fries
en ten slotte, keken we elkaar aan
toen je voor het laatst uitademde…
Daarna sloot ik mijn ogen, mijn dank
Je bent in liefde gegaan.
Bij het begeleiden van mijn vaders sterven
vond ik tussen zijn bergen met aantekeningen
zijn laatste gedicht:
"Mijn gedichten
Mijn gedichten zijn gedachten
en zullen niet kunnen
worden gelezen
Tijdens de voordracht geen geluid.
JW"
Comentarios