Met de kleine slenter ik door de Amsterdamse Poort. Ze wil binnenkijken bij de ANWB-winkel. Dat doen we dan maar. Van de verkoopmedewerkster krijgt ze een landkaart van Nederland cadeau. Even later lopen we verder en leg ik haar uit wat een landkaart is. Ze wil het meteen openen. Dat weet ik te voorkomen.
C’est Moi: “Dat is niet zo handig in deze wind. Thuis kan je het rustig uitvouwen.”
Laïla: “Ik heb al lang een lange landkaart willen hebben.”
C’est Moi: “Zeg dat eens tien keer achter elkaar: al lang een lange landkaart willen hebben.”
Laïla: “Al lang een… -oh help-…”
Ze kon de verleiding niet weerstaan en vouwde de landkaart toch open. De wind greep meteen haar kans en vouwde de lange landkaart om de kleine heen. En krijg in de wind eens een lange landkaart maar weer netjes opgevouwen.
Koffie.