Vanuit zijn zwembad kon Jelle, mijn zoon, recht voor zich uit kijken en, bij wijze van spreken, bij de bovenste verdiepingen van de hoofdkantoren van ING, Hema, de Bijenkorf, Phillips en Ajax naar binnen kijken. Als hij daar geïnteresseerd in zou zijn geweest. Hij was vooral geboeid door zijn badeend en hoe die boven het water uitschoot als je deze onderwater los liet.
Jelle spetterde er klotsend op los in het zwembadje op het balkon van Daalwijk 901. Tien hoog op de bovenste verdieping en op de hoek van de oude Bijlmer honingraatflat Daalwijk. Met een weids uitzicht over Amsterdam en omgeving. Ik omschreef het als mijn penthouse met een jacuzzi met als buren de eerder genoemde multi-nationals.
Daar woonde hij met zijn moeder Quinta, zijn opa ‘Opa’ Jan Wolter VanderHoek en met mij (zijn vader C’est Moi) tot en met zijn vierde levensjaar en als het zomers erg warm was zette ik de voor- en achterdeuren tegen elkaar open, deze moest ik wel zwaar barricaderen om te voorkomen dat ze dichtklapte. Op tien hoog kan het flink doorwaaien. En natuurlijk ook wat bakstenen op de paperassen leggen.
Eerst hadden we een rond zwembadje wat net paste. Het jaar daarna, toen Jelle vier was, had ik een groot rechthoekig badje dat ik met een beetje wringen tijdens het opblazen tussen de gevel en de balustrade wist te krijgen. Voor de zekerheid gepositioneerd op een van de dragers midden onder het lange balkon. Sloot de tuinslang aan in de badkamer en vulde het zwembad.
Thuisgekomen na een lange werkdag in de hete en benauwde binnenstad vulde ik het badje met wat badschuim en warm water erbij. Biertje in de hand, ontspannend dobberen en genietend van de ondergaande zon. Zo nu en dan kwam de moeder met een cocktail erbij liggen. En overdag hielp Opa zijn kleinzoon met de krokodillenjacht.
Regelmatig moest zo’n badje ook geleegd worden. Dat was een simpel klusje met een oud en bekend trucje. Ik legde het ene uiteinde van een tuinslang op de bodem in het water. Zoog aan het andere eind van de slang het water op en zodra ik water proefde hield ik het uiteinde lager dan het uiteinde dat in het badje lag. Ik hing het in de regenwaterafvoer van de regenpijp. De zwaartekracht deed de rest en zoog het zwembadje gestaag en veilig leeg.
Zo deed ik dat elke keer en zo werd het badje steeds weer rustig aan geleegd. Op één keer na. Toen wilde de moeder het zwembadje opruimen en deed dat zeer vlot — sneller dan ik het leegde. Ze deed in een beweging een zijkant naar beneden en een kleine 700 liter water stroomde met een grote golf in één keer uit het bad over het balkon en over de rand.
Had ik al verteld dat we tien hoog woonde? Met dus negen verdiepingen onder ons met negen bewoonde balkons onder ons. “Madam!”, schreeuwde een buurvrouw van paar verdiepingen lager. De andere kreten en vervloekingen die te horen waren, laat ik even achterwegen. “Sorry, pardon!”, riep de moeder geschrokken verontschuldigend en hield de rand meteen omhoog om de rest van het beetje water wat nog in het badje zat, in het badje te houden. "Oeps", fluisterde ze aan mij. Samen deden ons best om ook onze lach binnen te houden.
Koffie.
Comments